Chiński kalendarz – używany w Chinach od II wieku p.n.e. kalendarz księżycowo-słoneczny, który dzieli rok na 12 miesięcy po 29 i 30 dni. Co pewien czas - 7 razy w ciągu 19-letniego cyklu - dodaje się 13 miesiąc. Jest to tzw. cykl Metona z Aten (analogicznie jak w kalendarzu babilońskim).
Miesiące nie mają nazw, a jedynie numery i podzielone są na dekady. Z czasem kalendarz chiński, księżycowo-słoneczny, ewoluował w kierunku kalendarza słonecznego.
Chiński kalendarz składa się z sześćdziesięcioletnich cykli, które stanowią kombinację dwunastu ziemskich gałęzi (ziemskich konarów) reprezentowanych przez 12 zwierząt i pięciu niebiańskich pni ukazywanych przez 5 żywiołów: woda, ziemia, drewno, ogień, metal – każdy w wariancie yin lub yang. Opiera się na precyzyjnej obserwacji wysokości słońca oraz faz księżyca.
Chiński Nowy Rok jest ruchomą datą, przypadającą na styczeń lub luty. Obecnie trwa rok węża (od 10 lutego 2013 według kalendarza gregoriańskiego), następne po nim będą obchodzone jako lata: konia, owcy (kozy), małpy, koguta, psa, świni, szczura, bawołu, tygrysa, królika i smoka.
Według podań kalendarz chiński wynalazł i ustanowił Huang Di w 2637 p.n.e.[potrzebne źródło">.
Pory dnia
Pory dnia biorą swoje nazwy od „Ziemskich konarów”. Dobę Chińczycy dzielą na 12 części, a każda z pór odpowiada jednemu zwierzęciu (zwyczajowo pory te nazywane są godziną, mimo że w rzeczywistości każda z nich trwa 120 minut):
- godzina szczura (chin. 子) godz. 23-1
- godzina bawołu (chin. 丑) godz. 1-3
- godzina tygrysa (chin. 寅) godz. 3-5
- godzina królika (chin. 卯) godz. 5-7
- godzina smoka (chin. 辰) godz. 7-9
- godzina węża (chin. 巳) godz. 9-11
- godzina konia (chin. 午) godz. 11-13
- godzina kozy (chin. 未) godz. 13-15
- godzina małpy (chin. 申) godz. 15-17
- godzina koguta (chin. 酉) godz. 17-19
- godzina psa (chin. 戌) godz. 19-21
- godzina świni (chin. 亥) godz. 21-23
Zobacz też
- Zodiak chiński